Egzema na dłoniach – trudne do leczenia zmiany skórne.
Mechanizm powstawania egzemy opiera się na nadmiernym pobudzeniu układu immunologicznego. Podstawową rolę pełnią tutaj limfocyty – jednojądrzaste białe krwinki odpowiadające przy prawidłowym funkcjonowaniu organizmu za odporność przeciw zakażeniom wirusowym. W przypadku powstawania egzemy kluczowy mechanizm jest tak zwany czwarty typ reakcji nadwrażliwości.
Czasami jest to odmiana łuszczycy.
Egzema na dłoniach to najczęściej Atopowe zapalenie skóry
W przebiegu egzemy wyodrębnia się dwa podstawowe etapy. Pierwszym z nich jest indukcja, w trakcie której cząstki alergenu wnikają do skóry i wiążą się ze specyficznymi białkami tworząc tak zwane kompleksy immunologiczne. W drugim etapie dochodzi do wyzwolenia reakcji alergicznej i powstania zmian skórnych.
Charakterystycznym dla powstawania egzemy zjawiskiem jest tak zwana spongioza, która polega na występowaniu międzykomórkowego i śródkomórkowego obrzęku związanego z obecnością limfocytów.
Istnieje wiele czynników mogących potencjalnie wywoływać egzemy. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że praktycznie wszystko może być alergenem. Do przykładowych substancji mogących wywoływać działanie alergizujące należą metale, guma, detergenty, tkaniny, kosmetyki, tworzywa sztuczne, leki i wiele innych.
Egzema – Jak się objawia, jak przebiega i jak rozpoznać?
Zazwyczaj zmiany skórne typowe dla egzemy wycofują się bez pozostawiania śladów na skórze.
Przebieg wyprysku może być ostry, pojawiający się nagle i ustępujący szybko, lub przewlekły, charakteryzujący się występowaniem okresów zaostrzeń i remisji.
Podstawą diagnozy jest rozpoznanie kliniczne na podstawie obecności charakterystycznych wykwitów, związkowi z oddziaływaniem alergenu oraz ustępowania bez pozostawiania śladów. Metodą pozwalającą na potwierdzenie diagnozy są tak zwane próby płatkowe.
Polegają one na przyłożeniu do skóry płatka bibuły nasączonego badanym alergenem z następczym odczytaniem reakcji.
Egzema – Jakie są postaci kliniczne?
Wyodrębniono różne postacie kliniczne wyprysku. Poniżej omówiono kilka przykładowych.
Wyprysk kontaktowy
Jest to jedna z najpowszechniej znanych postaci tego schorzenia. Charakteryzuje się występowaniem typowych zmian w miejscu ekspozycji na alergen. Może to być praktycznie każda okolica ciała. Zmiany ustępują bez pozostawienia śladów. Często do wyleczenia wystarczające jest wyeliminowanie alergenu.
Wyprysk kontaktowy niealergiczny
To specyficzna postać wyprysku kontaktowego, u którego podstaw leży drażniące działanie różnych substancji, często związane z naruszeniem ciągłości naskórka oraz zniszczeniem jego naturalnej bariery ochronnej.
Wyprysk zawodowy
Może on przybierać charakter wyprysku kontaktowego zarówno alergicznego jak i niealergicznego i jest związany z narażeniem na czynniki zawodowe. Do najczęstszych czynników wywołujących należą metale, gumy, farby, lakiery i tym podobne.
Wyprysk pieniążkowaty (mikrobowy)
Jest to odmiana wyprysku gdzie zmiany są dobrze odgraniczone od otoczenia i charakteryzują się stosunkowo dużym rozmiarem. U podstawy powstawania tej odmiany egzemy leży najprawdopodobniej reakcja typu opóźnionego na działanie toksyn bakteryjnych.
Wyprysk łojotokowy (łojotokowe zapalenie skóry)
Ta postać wyprysku jest związana z nadmierną aktywnością gruczołów łojowych przejawiającą się nadmiernie intensywnym wydzielaniem łoju. Zmiany są często rumieniowe, złuszczające, pokryte charakterystycznymi żółtymi strupami.
Wyprysk łojotokowy noworodków
Jest to postać szczególna łojotokowego zapalenia skóry. Dotyczy ona noworodków
w pierwszych tygodniach życia. Zmiany występują przede wszystkim w obrębie owłosionej skóry głowy oraz fałdów skórnych.
Wyprysk potnicowy
W tej postaci wyprysku podstawowymi wykwitami są pęcherzyki i pęcherze o twardej, napiętej powierzchni. Umiejscawiają się one głównie na dłoniach i stopach. Swoim zasięgiem mogą obejmować całe podeszwy stóp i dłoniowe powierzchnie rąk.
Wyprysk podudzi
Jest to specyficzna postać egzemy towarzysząca często owrzodzeniom. U podstawy mechanizmu powstawania tego typu wyprysku stoją zaburzenia związane z niewydolnością żylną i żylakami podudzi.
Egzema Jak leczyć?
Dobór leczenia egzemy wymaga indywidualizacji podejścia do terapii i obejmuje przede wszystkim określenie typu wyprysku. W przypadku wyprysków o podłożu alergicznym kluczowe jest wyeliminowanie czynnika powodującego reakcję uczuleniową.
Stosuje się zarówno leczenie miejscowe jak i ogólne.
Egzema leczenie miejscowe
W leczeniu miejscowym stosuje się różnego rodzaju maści ze steroidami, retinoidami i lekami przeciwalergicznymi.
W przypadku komponenty nadkażeniowej lub też łojotokowego charakteru wyprysku stosuje się środki zawierające antybiotyki i leki przeciwgrzybicze. W leczeniu ogólnym stosuje się przede wszystkim leki przeciwalergiczne. W razie konieczności stosuje się antybiotyki oraz leki przeciwgrzybicze.
W przypadku wyprysku podudzi zasadne jest stosowanie leków wpływających pozytywnie na poprawę krążenia żylnego oraz wzmacniających ściany naczyń krwionośnych.
O wyborze metody decyduje dermatolog.
Egzema leczenie Poznań
Specjalista chirurg z wieloletnim stażem, lekarz medycyny estetycznej. Uczestnik licznych kongresów i szkoleń.
Trener technik Aptos, blefaroplastyki, liposukcji, zabiegów medycyny estetycznej – poleca laser tulowy. Ulubiony zabieg to plastyka powiek.
Członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti-Ageing
